Het nieuwe album van Anna of the North, 'Lovers', is een donkere en introspectieve kijk op de vaak pijnlijke kant van de liefde. De angstaanjagend mooie stem van de Noorse singer-songwriter is het perfecte voertuig voor deze hartverscheurende liedjes, die de duisternis verkennen die zelfs onder de meest gepassioneerde relaties op de loer kan liggen. Hoewel 'Lovers' misschien niet gemakkelijk te beluisteren is, is het een krachtige en uiteindelijk lonende.
vrolijkheid vasthouden aan zestien
Hailey Nuthals
Huwelijksreis Records
Het debuutalbum van Anna of the North mag de titel hebben Liefhebbers , maar het is zeker geen doorsnee gelukkig-verliefde verzameling nummers. De in Oslo gevestigde singer-songwriter (echte naam Anna Lotterud), die naam maakte met zowel haar eigen dromerige pop als met haar werk met Tyler, The Creator en Frank Ocean op Boredom en 911 / Mr. Lonely, heeft een 10-track album met liedjes over romantiek en het hartzeer dat daarmee gepaard gaat op haar debuutalbum. Als je op zoek bent naar een mooie, luchtige weerspiegeling van een liefde die je hebt verloren maar niet bent vergeten, of misschien een verliefdheid die steeds door je vingers glipt, zoek dan niet verder.
Liefhebbers begint met verder gaan. Het nummer werkt net zo goed als een aanbod van medeleven en steun aan een gekwetste vriend of als een herinnering aan de eigen kracht, met prachtige gitaarriffs en een nadruk op de frase die verder gaat in plaats van op de gekwetste die verder gaat.
Someone en Lovers, beide uitgebracht als singles in de aanloop naar de release van het album, sloegen met dansbare beats en de voor de artiest kenmerkende twinkelende synths die de gitaar die in de refreinen sluipt bijna verdoezelen. De instrumentatie vormt de ruggengraat van het album, soms uitgebreid, maar voor het grootste deel stabiel terwijl Lotterud haar gevoelens uiteenzet.
Hartzeer komt met echte bitterheid binnen in Money terwijl Lotterud verliefd zingt om hen te waarschuwen dat de vrouw van hun genegenheid maar één ding wil (als je het niet kon raden, het is geld). De dromerige synthesizer en gelaagde zang zijn weemoedig en vrolijk, terwijl de teksten jaloers en verdrietig zijn. Volgt altijd en ontwikkelt die jaloezie tot een breder thema. Ik ben altijd op de achtergrond gaat over in de herhaalde klaagzang van het refrein Ik ben het zat om verliefd te zijn . Hier wordt de synth net zo treurig als Lotterud, dissonante akkoorden blijven hangen te midden van suizende geluidseffecten.
Feels is niet helemaal het gevoel van, laten we zeggen, Lana Del Rey, maar eerder gevoelens van afdrijven en uit elkaar vallen. Zinnen als een steen in mijn hart en we zijn verdwaald in het donker creëren weemoedige herinneringen aan gelukkiger tijden.
Optimisme borrelt op in Baby, hoewel de opwinding gereserveerd is. Lotterud maakt gebruik van slimme syncope, waardoor luisteraars net zo verwachtingsvol en nerveus worden als de teksten. De latere refreinen en brug brengen nog meer lagen binnen, zoals Lotterud smeekt: Vecht er niet tegen / Baby hou je vast over luchtige elektronische arpeggio's, een opzettelijk vertroebeld effect dat net zo verwarrend is als nieuwe liefde zelf.
Vuur breekt de zachte synth-streak voor een nummer dat ronduit dansachtig is. De beats zijn tropisch en echoën vaag van stalen drums en zandstranden. Het is net zo gereserveerd als Baby, zoals de artiest zingt, Ik wil niet ten onder gaan in je vuur , klinkend als een zachtere metgezel van de recente samenwerking van Selena Gomez met Kygo, It Ain't Me.
All I Want maakt het geheel af met een vleugje hoop om de droevigere geschiedenis waarnaar het verwijst in evenwicht te brengen. De koorlijn Het maakt niet eens uit wie gelijk of ongelijk heeft verwijst naar een gevecht, maar Lotterud gaat door met een aanbod van vrede: Maar kun je blijven slapen? ? Net als het oude gezegde om niet boos op je geliefde naar bed te gaan, zorgt Anna of the North ervoor dat haar album eindigt op een punt van resolutie.
niets breekt als een hart songtekst van miley cyrus
De beste albums van 2017 (tot nu toe!):
