Bisschop Briggs is altijd een artiest geweest om naar te kijken. Ze kreeg voor het eerst aandacht met haar single 'River' uit 2016, die snel viraal ging en sindsdien meer dan 100 miljoen streams op Spotify heeft verzameld. Haar debuutalbum Church of Scars is een verbluffende verzameling alt-pop-anthems die haar ongelooflijke bereik als zangeres en songwriter laat zien. Van begin tot eind is Church of Scars een emotioneel geladen album dat thema's als liefdesverdriet, verlies en verlossing behandelt. De krachtige stem van bisschop Briggs is het perfecte voertuig voor deze nummers, en ze brengt ze stuk voor stuk met overtuiging. De uitschieters 'White Flag' en 'Wild Horses' zijn beide angstaanjagend mooie ballads die lang bij je blijven nadat het album voorbij is. Als je op zoek bent naar een artiest die niet bang is om haar ziel bloot te geven, dan is bisschop Briggs jouw meisje. Church of Scars is een verbluffend debuut dat de weg bereidt voor wat een lange en succesvolle carrière belooft te worden.
Dana Getz
Jabari Jacobs
In 2016 scheurde bisschop Briggs door de alt-popscene alsof het een flits was - plotseling en allesverslindend, en toch enigszins mysterieus, de hitlijsten oplaaiend om haar luisteraars nog steeds door het stof te laten ziften. Haar doorbraaksingle, de keelklank, zielverschroeiend Rivier , bood een intiem, poëtisch portret van anticipatie en lust, maar de persoon erachter was, althans in het begin, ingetogener. 'Er is een mysterie rond bisschop Briggs , schreef De fader. Wie is dat meisje Bishop? vroeg me af Brooklyn tijdschrift. In vroege interviews weigerde ze zelfs haar echte naam (voor de goede orde, Sarah McLaughlin) te onthullen.
Maar na twee jaar, een schat aan singles en een openingsslot op de Coldplay & aposs 2016-tour, is Briggs eindelijk klaar om zichzelf te laten zien - of, zoals ze het zou zeggen, om 'haar waarheid te leven'. Haar debuutalbum, Kerk van littekens , is een bewijs van deze mentaliteit, die rauwe bluestrap met tonvormige bovenlijf ondersteunt met openhartige reflecties op het leven en de liefde, en die aanleiding geeft tot een aantal van de meest eerlijke werken die ze ooit heeft gemaakt.
'Hoe meer ik schreef, hoe directer en kwetsbaarder ik werd, zowel bij de mensen die luisterden als bij mezelf', vertelt de 25-jarige Briggs aan MaiD Celebrities. 'Het is een uitdaging om je niet te verschuilen achter poëzie en metaforen, en ik heb veel van die dingen intact gehouden omdat ze trouw aan mij zijn, maar ik neigde er ook echt naar om directer te zijn en precies te zeggen hoe ik me voel.'
Een groot deel van het project draait om wat Briggs een lange, tumultueuze liefdesrelatie met muziek noemt. Ze groeide op met het luisteren naar old school-acts als Aretha Franklin en Otis Redding, en testte haar performance-karbonades in karaokebars - een overgangsritueel in steden als Tokio en Hong Kong, waar ze haar jeugd splitste. Op 18-jarige leeftijd verhuisde ze naar Los Angeles om te studeren, waar ze haar tanden sneed tijdens optredens op elke locatie die haar wilde hebben, en uiteindelijk een platencontract binnenhaalde.
'Ik denk dat [muziek] je hart een beetje kan breken, als het gaat om commercialisering of als product op de markt worden gebracht', zegt Briggs. 'Maar ik ken geen grotere liefde. Het is iets dat me zo vervult en het is ook iets dat ik echt als therapiemiddel gebruik. Het is iets waar ik heel dankbaar voor ben geweest, misschien gewoon voor mijn gezond verstand.'
Maar Kerk van littekens werd ook gekozen uit de relaties die ze tijdens haar wervelende opkomst smeedde en verbrak - te beginnen met, zoals veel geweldige albums doen, een breuk.
'Het begon allemaal echt met &aposWild Horses,&apos wat een van de eerste nummers was die ik ooit uitbracht. Dat is geschreven in een tijd waarin ik niet wist of ik een relatie kon hebben en gelukkig kon zijn. Ik wist niet wat dat betekende', legt Briggs uit. 'Ik denk dat er soms de perceptie bestaat dat je relaties verlaat omdat het slecht is en je ruzie maakt, maar soms moet je gewoon in je eentje ontdekken wie je bent, of misschien ben je jezelf kwijtgeraakt in die relatie. Het gaat niet altijd om boosheid. Soms is het wanhoop.'
Het is een geschikt startpunt voor de plaat, waarin de hoogte- en dieptepunten van hartzeer worden getraceerd, van het helse, triomferende 'White Flag' tot het broeierige en bittere 'Lying'. Kerk van littekens , hoewel , is niet zozeer een breakup-album als wel een bevrijding, waarbij Briggs' ooit raadselachtige uitstraling wordt verbrand en haar uit de as wordt herrezen - nog steeds vurig, maar vrij.
Kerk van littekens is nu uit.
