CAT, de frontvrouw van The Pierces, wordt poëtisch op psychedelische trips en gaat solo met 'You Belong to Me' en de toekomst van de band. Ze vertelt hoe solo gaan een bevrijdende ervaring is geweest en hoe The Pierces van plan zijn om samen muziek te blijven maken.
Erica Russel
Met dank aan KAT
CAT's debuut solo-single, You Belong To Me, is als een flinke dosis Ambien: het sinistere liefdeslied - dat misplaatst zou klinken op een afspeellijst naast Lana Del Rey en Bat For Lashes - brengt je in een roes. Het geeft je een heerlijk slaperig, knus en bijna zwevend gevoel in de tijd, alsof je zojuist die vluchtige, wazige astrale ruimte tussen waken en dromen bent binnengegaan.
De ene helft van de indiepoprockers uit Los Angeles The Pierces - het duo dat ze, volledige naam Catherine Pierce, vormde met haar zus Allison Pierce in 2000 - CAT kwam in januari uit de onderbreking van de band in 2015, ongeveer anderhalf jaar nadat de broers en zussen een pauze om individuele muziekprojecten na te streven.
Individueel is de muziek van CAT retro, hoewel niet kitscherig, maar niet te cerebraal. Het is puur zangerig Twin Peaks sfeervolle gelukzaligheid, met een moderne feministische twist (voorbeeld: Hard to Be a Woman). Het is dan ook logisch dat haar eerste aanbod als solo-singer-songwriter werd geschreven na een geweldige psychedelische trip, geïnspireerd door de manier waarop de planten tegen haar leken te praten en de manier waarop de maan haar leek te achtervolgen. - blazende avond.
beyonce verplaats je lichaamsalbum
Weken na de release van de al even betoverende videoclip voor You Belong to Me sprak ik met CAT over haar ervaring met het schrijven van het nummer, haar fascinerende reizen door zowel Amerika als Zuid-Amerika, en wat de fans van Pierces in de toekomst kunnen verwachten. van het zusterduo.
Je hebt het afgelopen jaar veel gereisd. Peru, Joshua tree… Een aantal prachtige, diverse, magische plekken. Wat heb je ervaren en geleerd tijdens je ondernemingen?
Ik ging een paar jaar geleden naar Peru om een Ayahuasca-retraite in de jungle te doen en het was echt geweldig. Je bent een beetje in de middle of nowhere gedropt, met niets bekends en er is bijna geen elektriciteit. Je slaapt in houten hutten en er zijn overal dieren - spinnen! Dus je hebt geen van je gemakken, en je voelt je echt blootgesteld en kwetsbaar. Dan verwen je je zelfbewustzijn en je ziel een beetje door deze oude psychedelica te nemen. Het was een vrij intense ervaring. Ik heb het gevoel dat het de muziek zeker heeft gevormd, en het verandert je gewoon een beetje.
Dat is cool. Vooral als je naar plekken gaat waar je misschien de taal niet spreekt of gewoon heel anders bent dan je gewend bent, merk ik dat je zoveel over jezelf ontdekt, omdat je echt je eigen aardende kracht moet zijn.
Precies! Je wordt uit je bubbel gehaald en je hebt eigenlijk alleen jezelf. Ik kende niemand op de retraite, dus het was eigenlijk gewoon een interessante manier om mijn eigen kracht te vinden, want ik kan me nooit voorstellen dat ik midden in de jungle zou gaan. [Lacht] Het is gewoon niet iets waarvan ik dacht dat ik het zou doen, maar toen stelde een vriend van mij het voor en ze haalde me over, en uiteindelijk stopte ze ermee! Ik vond het geweldig, het was zo'n geweldige ervaring. In Joshua Tree ging ik een stille retraite doen waar je gewoon zes tot tien uur per dag mediteert. Dat was ook echt te gek! Ik weet niet waarom ik al deze dingen blijf doen. Ik bedoel, ik vind het geweldig, maar het is moeilijk. Je groeit zo veel en leert over jezelf.
Ben je ooit in Sedona geweest?
Nee. Mijn vriend vertelde me erover dat er die draaikolken zijn in de ravijnen? Ben je daar geweest?
Ik ging twee jaar geleden met mijn vriend en het is gewoon zo... ik weet het niet, er is daar een koele mystieke energie, en de natuurlijke draaikolken. Je voelt je zo sereen en ontspannen, maar er zijn ook veel avontuurlijke dingen die je kunt doen. Het is ook prachtig! Nergens anders lijkt het erop. Over mystieke ervaringen gesproken, ik las dat je 'You Belong to Me' schreef terwijl je tripte op paddenstoelen?
Ja! Ik ben niet zo'n fan van drugs of zo, maar ik hou wel van psychedelica. Ik denk dat ze echt belangrijk zijn voor alleen het collectieve bewustzijn. Vooral in deze tijd. Ze onthullen alle onzin en je ziet wat echt waar is over jezelf en wat waar is over de menselijke natuur. Het is zo'n mooie ervaring. Ze noemen ze 'leraarplanten' omdat je elke keer dat je ze neemt iets leert. Het is als een oude technologie om delen van je hersenen te ontgrendelen. Het is geweldig.
Ik denk dat als het gaat om elk soort geestverruimende substantie, ik geloof dat iets dat natuurlijker is, de juiste keuze is.
Zolang je op een veilige plek bent met mensen die je vertrouwt, denk ik dat het nuttig is. Het is zo belachelijk dat alcohol, waaraan jaarlijks duizenden mensen overlijden en zo ongezond is, niet goed is voor je lichaam of hersenen - dat is legaal. Maar dan zijn deze andere planten die vrede bevorderen en leren over jezelf illegaal. Het is gewoon zo vreemd. Ik bedoel, ik hou van een glas wijn hier of daar, maar het maakt je dom. Het zorgt ervoor dat je slechte beslissingen neemt. Met marihuana en psychedelica kun je betere beslissingen nemen over je leven. [Lacht]
Wat voor visioenen had je tijdens het trippen? Hoe heeft dat het nummer en de videoclip beïnvloed?
Mijn ding, dat destijds paddenstoelen was, is dat je een heel klein beetje neemt en het zou gewoon een stemmingsbooster moeten zijn, net als het drinken van een kopje koffie. Het zou echt onmerkbaar moeten zijn, maar ik ben erg gevoelig en ik had zoiets van, oh mijn god, ik heb visioenen! Ik ging wandelen en ik dacht dat de planten bewogen. Er is een aloëplant in mijn buurt en ik had zoiets van praten met deze plant. Toen keek ik op en de maan kwam tevoorschijn, het volgde me gewoon alsof ik er deze hele ervaring mee had. Dus daar kwam de eerste regel vandaan. Ik voelde me gewoon zo verbonden met de natuur en alles om me heen. De rest van het nummer stroomde binnen. Ik rende naar huis en schreef het op.
Ik vind het geweldig dat je de openingszin noemt, over de maan, want als ik ernaar luister, is het zo visceraal. De video is zo dromerig. Heb je tijdens het plannen van het concept een moodboard met afbeeldingen gemaakt? Is dat iets wat je graag doet?
Ik heb dat eerder gedaan, maar met deze video deden we dat niet. Ik en mijn vriend Anthony Langdon waren het en hij is gewoon erg impulsief en spontaan. We zeiden letterlijk, laten we gewoon door de buurt rennen en mooie dingen filmen! We wilden meer een gevoel overbrengen dan een verhaal. Ik was zo blij met de manier waarop het bleek. Terwijl we aan het fotograferen waren, keken we min of meer terug naar de beelden en gingen, oh mijn god! Dat was mooi!
Ik voel me als veel artiesten wanneer ze hun video's plannen, het is erg gestructureerd of een systematische aanpak, wat geweldig is. Ik denk dat het vaak nodig is, maar misschien een beetje beperkend, creatief en artistiek.
Ik heb de gestructureerde video's gemaakt en soms komt het goed uit, en soms heb je gelijk. Het voegt er stress aan toe. Hiermee volg ik gewoon mijn instinct in plaats van verantwoording af te leggen aan iemand die al deze structuur en storyboards moet hebben om alle mensen bij een label te laten zien die alles zullen goedkeuren. Dit is echt een geweldige ervaring geweest. Ik ben de enige aan wie ik antwoord, dus het voelt alsof het volledig mijn uitdrukking is, wat een nieuwe ervaring voor mij is.
Is het heel anders dan hoe de structuur ervoor was met de band?
Het was zo leuk om destijds met mijn zus in een band te zitten, omdat we elkaars steun hadden. We waren elkaars klankbord. Het is ook leuk om alles op je te nemen en gewoon echt uit te zoeken wat ik wil zeggen en er is niemand anders met een mening. Soms veroorzaakte dat een beetje ruzie tussen ons en het is leuk om het je eigen ding te hebben, maar het is ook eng, want als het mislukt, faal je alleen en heb je niemand om medelijden mee te hebben. [Lacht] Het is een nieuwe ervaring.
Het is een goede uitdaging, denk ik. Hoe reageerde Allison toen je het nummer voor haar voor het eerst speelde?
Ze hield ervan. Ze is zo behulpzaam geweest... Ik ging onlangs met haar mee naar haar fotoshoot en we zijn nog steeds echt betrokken bij elkaars leven en projecten op die manier, maar het voelt zo anders omdat er geen... Kijk, er is altijd een gevoel van competitie tussen broers en zussen, maar dat is uit beeld gehaald en nu steunen we elkaar gewoon en houden we van elkaar. Het is geweldig geweest.
Je werkt nu aan je debuut soloalbum. Wat waren enkele van de ambities die je jezelf had gesteld toen je begon?
Ik probeer gewoon in het moment te blijven. Ik hou van het eigenlijke creatieproces. Als ik begin na te denken over de uitkomst, kan dat angst en angst oproepen. Ik hou ervan om liedjes op te nemen, dus dat is wat ik nu doe. Ik ben graag creatief bezig met visuals, dus dat is wat ik nu doe. Ik heb het stuk voor stuk uitgebracht en het was gewoon zo leuk om de reacties van fans te zien en mensen die me belden en me vertelden dat ze er dol op waren, dat is zo lonend. Voor mij is dat wat je wilt: mensen verbinden zich met je muziek en raken erdoor geraakt. Dat is het uiteindelijke doel. Als ik die feedback krijg, voel ik me echt zichtbaar.
Dat is logisch. Ik was de video aan het kijken en ik heb veel Pierces-fans gezien die je zo steunen en ik was zo blij dat te zien.
Ik ook! Er waren een paar mensen die zeiden dat ze er boos over waren, maar de meeste mensen steunen het. [Lacht] Ik denk dat Allison en ik op een gegeven moment waarschijnlijk weer samen muziek zullen maken. We moesten dit allebei echt doen. We hadden allebei het gevoel dat er dingen waren die we zelf wilden zeggen en dingen die we zelf moesten doen. Het is goed om eruit te komen.
Maak kennis met de Alternative Girls of Pop:
