'Lust for Life' van Lana Del Rey is een complexe en genuanceerde verkenning van de politiek van verlangen. Op basis van een reeks invloeden, van klassieke Hollywood-cinema tot hedendaagse popcultuur, biedt het nummer een kritisch commentaar op de obsessie van onze samenleving met beroemdheden en de impact ervan op onze relaties. Afwisselend verleidelijk en vernietigend is 'Lust for Life' een meesterlijke deconstructie van de Amerikaanse droom.
ER Duim
Christopher Polk, Getty Images voor Spotify
In februari tweette Lana Del Rey een cryptische reeks data , die data voorafgingen met klokslag middernacht en fans aanmoedigde om online naar ingrediënten te zoeken.
frisse prins van bel air toen en nu
Een paar dagen geleden kregen we de bevestiging van wat we al wisten via NME : ze probeerde een hex op Donald Trump te plaatsen .
Voor iedereen die nieuwsgierig is naar de tweet, de data die Del Rey tweette, komen overeen met de halve maan, en de betovering vraagt om een witte kaars, zout, water, een veer en een weinig vleiende foto van de man zelf.
Het klinkt als iets uit een unaired aflevering van Amerikaans horrorverhaal: Coven . Hoe komisch de situatie ook mag lijken, het logenstraft een verandering voor Del Rey: interactie met de wereld om haar heen.
De meeste muziek van Lana Del Rey, aangespoord door langzaam brandende nostalgie, ook al wordt het nummer zelf ondersteund door een moderne trapbeat, wordt gecreëerd in de ruimte van de wereld die ze heeft gecreëerd, een wereld van sigarettenrook en slechte minnaars en Hollywood-glamour die langzaam verdwijnt. het bleke maanlicht.
Het is vanwege deze afstand dat ze zo'n polariserende, specifiek soort popster werd, vrij van de beperkingen van de wereld terwijl ze muziek maakte in haar eigen bubbel. Ondanks haar voorliefde voor Americana-beelden bloeide Lana Del Rey in een ruimte die helemaal van haar was en zwoer ze trouw aan geen andere natie dan haar eigen land.
En dan de verkiezingen van 2016.
Pitchfork heeft vorige week samen met Del Rey een uitstekende feature uitgebracht die samenviel met de release van Levenslust ongeveer getiteld Leven, vrijheid en het streven naar geluk.
Een zo openhartig gesprek als dit is al reden voor een feestje, maar het zijn de dingen die ze zegt die belangrijk zijn: het interview ging in op het luchtafweergeschut dat ze kreeg omdat ze geen feministe was, haar weigering om de Amerikaanse vlag te gebruiken vanwege Trump, en het vinden manieren om te dansen, zelfs als de wereld in oorlog is.
Ondanks dat het interview het woord nooit één keer heeft gebruikt, Levenslust is Del Rey's meest politieke plaat tot nu toe: Coachella-Woodstock In My Mind speelt zich af tegen de achtergrond van beide festivals tijdens de dreiging van Korea om raketten naar de VS te sturen God Bless America - And All the Beautiful Women In It maakt gebruik van Lady Liberty Imagery om vrouwen in hun kracht zetten. When the World Was At War We Kept Dancing is een on-the-neus-herinnering om zelfs in de hopeloze context waarin we leven, plekjes van vreugde te vinden. Verandering kan worden gelezen als een boodschap van hoop temidden van chaos die ondanks al het tumult dat in de wind waait, aanhoudt.
Lana Del Rey is nooit iemand geweest voor politieke uitspraken of interacties met de buitenwereld. Om haar nieuwste plaat zo openlijk te maken, ondanks de schijnbare nonchalance die op eerdere albums werd getoond, betekent dat de dingen al erg genoeg voor haar waren om uit haar zitstok op de top van het Hollywood-bord te komen en zich uit te spreken. Het betekent dat, ondanks haar beste inspanningen om dit alles in haar eigen wereld te verwerken, zelfs zij er niet van kon afzien een politiek record te maken - en dat is vandaag verfrissender en nuttiger dan wanneer ze zichzelf zou opsluiten.
Oh, en wat betreft dat ritueel? Quoth de vrouw zelf: Ja, ik heb het gedaan. Waarom niet? Kijk, ik doe veel dingen.'
Lana Del Rey's klassieke rockinvloeden doorbreken:
chris brown versus justin bieber
