EXO is terug met hun vierde volledige album, The War, en ze laten zien dat ze als groep blijven evolueren. Dit album is een mix van verschillende genres, met voor elk wat wils. De eerste single, 'Ko Ko Bop', is een vrolijk nummer dat je in beweging brengt, terwijl 'The Eve' een langzamere ballad is die aan je hart zal trekken. Gedurende het hele album laat EXO hun indrukwekkende vocale en dansvaardigheden zien, en bewijst dat ze een van de beste K-popgroepen zijn die er zijn.
Ruth Jiang
wij de koningen houden van liedjes
YouTube
SM Entertainmentfavorieten EXO hebben een lange weg afgelegd sinds hun rookiedagen.
Hun eerste album, XOXO — dat in 2013 werd uitgebracht — was een combinatie van soulvolle ballads en theatrale nummers met een donkerder thema, perfect voor de naadloze, visueel meeslepende choreografie in EXO's muziekvideo's.
Op weg naar hun tweede album, 2015's EXODUS , waren er hints dat EXO niet van plan was om in de on-brand, intense maar dansbare ruimte te blijven die ze voor zichzelf hadden gecreëerd. Flitsen van sass, beginnend met pittige R&B-single Call me Baby, begonnen zich te begeven tussen de soulvolle ballads en zware dansnummers die de groep eerder verwachtte te leveren.
Tegen de tijd dat album nr. 3, vorig jaar&apos EX'ACT , rondgerold, werd het vrij duidelijk dat EXO er vertrouwen in had om hun eigen grenzen te verleggen, en het zwaardere geluid van de vorige twee albums werd aan de kant gegooid voor een lichtere, groovende energie.
Met hun vierde album De oorlog , vandaag uitgebracht (19 juli), blijft EXO drastische beslissingen nemen om hun stijl te pushen.
avonturen in oppas cast waar zijn ze nu
De meest voor de hand liggende indicator dat De oorlog een solide rebranding van de groep tot stand brengt, kan het feit zijn dat de albumtitel niet de stijlvolle woordspelingstrend van zijn voorgangers volgt. Echter, na het beluisteren van het album, zullen fans zich realiseren dat de veranderingen in EXO's visuals niet het enige nieuwe zijn: in tegenstelling tot een complete herziening van het geluid van de groep, lijkt hun nieuwste richting een natuurlijke artistieke progressie, terwijl ze er nog steeds in slagen om dingen interessant houden voor hun fans.
Openingsnummer The Eve omvat de productiestijl die eind vorig jaar de reguliere Amerikaanse muziekwereld stormenderhand veroverde. De oorlog ongehoord in eerdere albums.
liedjes die lijken op iets zeggen
Het is niet alleen het openingsnummer dat het meer energieke, elektronisch gevoede popgeluid van 2017 volledig omarmt. Andere nummers zoals Ko Ko Bop' en afsluitende nummer Going Crazy bevatten het soort caleidoscopische intensiteit van energie dat te vinden is in The Eve,' met hectische trap -doordrenkte beats en synths die de toon zetten voor nog levendiger vocaal werk.
EXO begon met het maken van dansnummers met een donkerder thema, en hoewel hun geluid met elk album langzaam is geëvolueerd, is het de toevoeging van nummers als Forever en Diamond die luisteraars zullen herinneren aan dat originele raadselachtige geluid waarmee ze begonnen - zij het met enkele kleine upgrades.
De aandacht wordt echter snel gevestigd op de nieuwere, helderdere EXO: de videoclip voor hun op reggae geïnspireerde Ko Ko Bop, 'samen met die individuele visuele teasers van EXO-leden, zijn een indicatie voor fans dat die zwaardere, donkere dansdagen overblijfselen zijn van het verleden. In plaats daarvan wacht de band een kleurrijke, heldere lucht. En kijk eens naar het haar van Chanyeol!
De zwakste twee nummers op dit album - hoewel het gebruik van zwak een slechte manier is om het te zeggen, zelfs de zwakste nummers van EXO zijn goed ontwikkelde, uitgewerkte nummers - zijn zonder twijfel What U Do? en chill.'
Wat doe je? heeft veel flitsende aantrekkingskracht, met zijn losse, gelikte productie die de perfecte achtergrond vormt voor een ongecompliceerd refrein ( Wat doe je? ), maar het past een beetje te comfortabel als achtergrondmuziek bij je Forever 21-winkelervaring om echt gedenkwaardig te zijn. Chill heeft een complexer probleem: het nummer stuitert door te veel stijlen en genres, springend van glitchy, hedendaagse popproductie naar een basgestuurde hiphop-switch tegen het einde. Het is te hectisch en het klinkt alsof er nauwelijks ruimte is voor de individuele leden van EXO om hun woorden leven in te blazen voordat iemand anders het overneemt.
Miley Cyrus als kind
De rest van de nummers op De oorlog ga door met EXO te laten zien dat zich naar buiten diversifieert: de groovy Touch It is net zo verschillend qua geluid en thema als Diamond,' de boel opschudden met een voorheen ongehoord vleugje disco-kracht. Zoals altijd is het moeilijk te zeggen hoe K-pop zal verouderen naarmate de muzikale trend van een bepaald jaar uit de mode raakt, maar op basis van het geluid ervan zal EXO het zelfverzekerd kunnen bijhouden - en hun vermogen om overtuigend over te stappen in verschillende muziekstijlen is een sterke indicatie dat ze er bovenop zitten.
Walk On Memories is het enige vlotte, balladachtige nummer De oorlog dat zal ervoor zorgen dat luisteraars zich de soulvolle ballads van EXO-releases uit het verleden herinneren. Hoewel het jammer is dat er niet meer van dit soort nummers op dit album staan, is Walk On Memories een zachte, meeslepende knaller. Het is gemakkelijk op te slaan in je favoriete R&B-afspeellijst, maar wat nog belangrijker is, het nummer geeft de leden van EXO veel ruimte om te pronken met hun emotionele best, met soulvolle vocalen die luisteraars eraan herinneren dat ze niet zomaar een machine zijn, ondanks hun jaren in de branche.
De oorlog waagt zich op nog verder onbekend terrein dan eerdere albums, hoewel het ook die kenmerkende EXO-elementen behoudt die de groep door de jaren heen stevig hebben geworteld als een opmerkelijke en onweerstaanbaar populaire K-popartiest.
Het lijdt geen twijfel dat EXO met elk nieuw album is gerijpt als goede wijn, hoewel de analogie alleen losjes kan worden toegepast, in plaats van te verouderen tot een al bekend geluid, is de groep zichzelf blijven uitdagen en luisteraars verrassen met elke nieuwe richting die ze ga erin.
