Gwen Stefani laat Tokyo zien hoe de waarheid voelt: Live Review

Gwen Stefani bracht deze week haar 'Truth'-tournee naar Tokio en ze stelde niet teleur. De drievoudig Grammy-winnaar gaf een energiek optreden dat het volle publiek de hele avond bezig hield. Stefani's setlist bevatte veel van haar hits, waaronder 'Hollaback Girl', 'What You Waiting For?' en 'Rich Girl'. Ze zong ook verschillende nummers van haar meest recente album, This Is What the Truth Feels Like. De show was visueel verbluffend, met Stefani en haar dansers die tijdens de hele voorstelling kleurrijke kostuums droegen en rekwisieten gebruikten. De productiewaarde was hoog en het was duidelijk dat Stefani veel tijd en moeite had gestoken om er een geweldige show voor haar fans van te maken. Al met al is de 'Truth'-tour van Gwen Stefani een must-see voor elke fan van popmuziek. Ze zet een ongelooflijke liveshow neer die alle aanwezigen zeker zal plezieren.

Nilina Mason-Campbell

Nilina Mason-Campbell voor MaiD Beroemdheden

Met zijn veelbetekenende jodel rechtstreeks uit de Het geluid van muziek , kondigde Gwen Stefani zichzelf aan aan het publiek in Tokyo's Zepp DiverCity door direct in Wind It Up te springen om de show te starten. Gwen's heeft een nieuw album uitgebracht , en te vieren Zo voelt de waarheid & mogelijk Bij de lancering trok ze op 16 maart naar het land van de rijzende zon voor een speciaal concert, haar eerste Japanse show in acht jaar.

best verboden boeken voor jonge volwassenen

Stefani en haar kudde dansers paradeerden over het podium op het ritme van de hypnotiserende door Neptunes geproduceerde drums voor een energieke vertolking. Met het zwartgepunte, dip-geverfde kapsel waar ze op schommelt De stem , Gwen combineerde een gestileerde tartanbroek met een kort zwart leren halster dat meer voelde als een knipoog naar haar No Doubt-dagen dan de mode die ze droeg ter ondersteuning van haar solo-inspanningen. Volgens de Zoete ontsnapping single, ze lanceerde Rich Girl van Liefs Angel Music Baby , haar op Japan gerichte debuut.

Eindelijk was het tijd om het publiek toe te spreken. Ben je nu serieus? Is dit aan het gebeuren?, vroeg ze de bijna 2.000 mensen die zich op de locatie met bijna alle capaciteit hadden verzameld, haar toon ongelovig. Als er ooit een geschikte setting was voor Gwen Stefani om een nieuw album te lanceren, dan is Tokyo de juiste keuze. Haar op Harajuku geïnspireerde visuals, teksten en achtergronddansers uit het verleden zijn al lang een eerbetoon aan de beroemde modewijk van Tokio, en zelfs als de onderwerpen van haar liedjes zijn verschoven naar het voeden van haar huidige liefdesverdriet, speelt Japan nog steeds een buitensporige rol in haar iconografie. Terwijl gesprekken over waardering en toe-eigening sinds haar debuut zijn geëvolueerd, leek de reactie van het publiek zeker te lezen als een zegel van goedkeuring voor alles wat Gwen, vroeger en nu, te bieden had.

Tijdens Baby Don's Lie trad ze op terwijl de beelden van de videoclip achter haar werden geprojecteerd in al hun technicolor-glorie. Voor de dramatische ballade Lonely Winter trad ze in haar eentje op voor slow-motionbeelden van haar opvallende introspectieve blikken voor bloemenbeelden.

Harajuku Girls zorgde voor de eerste van de kostuumwisselingen van de avond, die haar door een reeks looks van haar zou leiden Alice in Wonderland tijdperk tot vixen in het rood. Halverwege het nummer begon haar band in een beatcentrische inzinking voordat ze veranderde in Don't Get It Twisted. De carnavalsritmes van het ska-getinte lied kwamen tot leven dankzij een live blazerssectie. Al snel kwamen de sijpelende beats van Bubble Pop Electric naar voren terwijl haar dansers swingdansen afwisselden met het nabootsen van in een auto zitten als een stimulans voor de drive-in geïnspireerde teksten. Trouw blijven aan Liefs Angel Music Baby 's tracklijst, lanceerde ze Luxurious, haar dansers nu in luipaardprint terwijl haar backing visuals haar Andy Warhol-stijl in felroze en oranje wierp. Back It Up lokte de grootste reactie uit: Onmiddellijk waren de armen van iedereen in de lucht, waar ze het hele nummer bleven zitten zonder aansporing van Gwen.

'Je weet niet hoeveel geweldig leven je me hebt gegeven door naar mijn muziek te luisteren,' zei ze, voordat ze reageerde op specifieke fanverklaringen op het podium. Na nog een paar nummers stopte ze om haar band tijdens haar afwezigheid medleys te laten spelen, compleet met gitaarwahwah-pedalen en blazers op volle kracht - inclusief een instrumentaal nummer van haar speelfilm op het Eve-nummer Blow Ya Mind.

Nadat ze had aangekondigd dat ze als traktatie een nieuw nummer zou spelen, ging ze Misery voor het eerst live uitvoeren. Ondanks de titel is het eerder een hymne van opgetogenheid dan een herkauwer over het mislukken van haar huwelijk, en het heeft onmiskenbaar hitpotentieel op een manier waarop haar meest recente vrijgezellenfeest zich kan meten. Op basis van de video die achter haar wordt afgespeeld, lijkt het erop dat ze al een handgeschreven songtekstvideo klaar hebben staan. Aan het einde bedankte ze het publiek dat ze deel uitmaakten van de ervaring van het livedebuut.

Het meest opvallende aan het concert was dat het meer als een volwaardige show op het podium liep dan als een promotiewagen. Gwen, die bijna twee uur duurde, besprak bijna al haar solocatalogus in de aanloop naar Dit is hoe de waarheid voelt . Nu het einde van de show nadert, reikte ze terug naar het begin met haar inaugurele single What You Waiting For? Tijdens haar introductie van het nummer onthulde ze dat dit het eerste nummer was dat ze schreef, beïnvloed door Japan en daarom de weg vrijmaakte voor het hele album om geraakt te worden door haar liefde voor de cultuur. De hits hielden daar niet op, want ze draafde Hollaback Girl, de huidige single Used to Love You, uit en sloot na een marcherend bandesk intermezzo haar toegift af met Sweet Escape.

Gwen verliet het podium om terug te keren voor een laatste buiging naast haar dansers en om de hele eerste rij de hand te schudden. Terwijl legioenen fans de zaal verlieten om terug naar huis te gaan, kon je tot diep in de nacht groepen mensen horen echoën van Akon's meezingbijdrage van het laatste nummer van de set op de trottoirs en in het metrostation.