Samantha Vincenty
Met dank aan 90s Fest
De jaren 90 zijn terug! Nou, ik ben nu een paar jaar terug, zoals elke Amerikaan die een Urban Outfitters heeft bezocht of over rudimentaire observatievaardigheden beschikt, je kan vertellen. Het tijdperk inspireerde mode, muziek, miljoenen Tumblr-berichten , en bijna te veel tv- en filmherstarts om te tellen. Als zodanig is Nickelodeon binnenkort van plan om opgewarmde jeugdfavorieten te serveren op een nieuw kanaal genaamd De Splat , met herhalingen van rugratten , Rocko's moderne leven en meer klassiekers die je dode kindertijd gegarandeerd opnieuw tot leven zullen wekken. De Splat lanceerde officieel zijn promocampagne op zaterdag (12 september) en het was geen toeval dat Nickelodeon een zeer zichtbare sponsor was van het allereerste 90s Fest dat diezelfde dag in Brooklyn werd gehouden.
Het 90s Fest vond plaats op een somber omheind terrein in het noorden van Brooklyn, opgefleurd door stukjes Astro-Turf en opblaasbare plastic stoelen (zo jaren 90! zo onhandig om op te zitten!). Het pochte sets van Coolio, Lisa Loeb, Blind Melon (minus originele zanger Shannon Hoon, die stierf aan een overdosis in 1995), Smash Mouth en Salt-N-Pepa. De videotrailer van het festival toont Salt-N-Pepa's 'Push It' uit 1988, en de website &aposs art bevat een still uit Britney&aposss 2000 'Oops!...I Did It Again', dus 90s Fest heeft duidelijk tot doel de &apos90s vast te leggen als een algemeen concept en is&apost super bezorgd over historische nauwkeurigheid.
Als iemand van midden dertig wilde ik het 90s Fest met eigen ogen zien. Ik herinner me die jaren heel duidelijk en vind de steeds groter wordende commodificatie van het tijdperk zowel surrealistisch als zeer selectief in wat het verkiest te aanbidden. Maar zoals A Tribe Called Quest's Q-Tip ooit rapte op '1991' Excursies ,' dingen gaan in cycli, en het fetisjiseren van een vorig decennium is zeker niets nieuws: de jaren tachtig waren geobsedeerd door de jaren vijftig, terwijl de jaren negentig helemaal over de jaren zeventig gingen. De mode van 2015 is geobsedeerd door de &apos90s en de &apos70s tegelijk, wat het enige bewijs is dat ik nodig heb dat technologie onze cycli heeft versneld en dat het universum elke dag kan imploderen.
Ik kan niemand misgunnen om vervlogen tijden te romantiseren — maar ik zal zeggen dat mijn eigen fascinatie voor de jaren '70 in de jaren '90 volkomen oppervlakkig was, gebaseerd op verspreide indrukken van muziek en statische beelden en marketing (ik dacht dat ik er geweldig uitzag in een gehaakte oma-vest blijkt niemand te doen). Ik had geen herinneringen uit de eerste hand aan die tijd. De nostalgie waarvan ik zaterdag getuige was, was veel nauwer verbonden met het doen herleven van herinneringen en het zuigen aan de speen van kindercomfort. Ik heb onlangs een paar denkstukken gelezen die zeggen dat we tegenwoordig allemaal infantiliseerd zijn, en ik heb ze grotendeels afgedaan als 'ga van mijn stoep, kinderen!' alarmisme. Na dit weekend denk ik dat de critici zeker iets op het spoor zijn.
films uit 2014 om te bekijken
Dus hoe lang heb ik het op 90s Fest volgehouden? 90 minuten, passend genoeg. Hier's de play-by-play.
wie zingt zie je weer
14:36 uur: Als ik vanuit de metro naar de locatie loop, kan ik zien wie er gekleed is in &apos90s travestie voor het festival, en wie er net op een normale zaterdag de brunch verlaat. Dat is geen poging tot een beschimmelde hipster-grap uit Williamsburg, het is een simpele feitelijke constatering. Washandjes met tailleband en Nike 'Just Do It!' crop tops zijn overal. De meeste echte tieners uit de jaren 90 slenterden rond in witte Keds en wijde Champion-sweatshirts, maar iedereen hier loopt alsof ze uit een TLC-video zijn gestapt.
2:42: Een man die een Kippevel t-shirt loopt naar een groep vrienden in de rij. 'Heb je die andere man in een Kippevel t-shirt?' vraagt zijn vriend. 'Ja, en ik ga hem in elkaar slaan', antwoordt hij. Dan lachen ze allebei hun derde vriend uit voor het meebrengen van een papieren bonnetje van de aankoop van een kaartje. 'Je bent zo &apos90, print je verdomde kaartjes uit!' Grote lacht overal.
2:51: Officieel nu binnen op het festival. Het optreden loopt een uur achter op schema. Tonic speelt hun hit 'If You Could Only See' uit 1997 en ik ben weliswaar verrast door het enthousiasme van het publiek. Wanneer ze het podium verlaten, komt gastheer Pauly Shore naar buiten en vraagt mensen om naar het podium te komen om de schaarse menigte te vullen (hey, het was vroeg). Dan wordt iemand in een grote dunktank afgeslankt - sorry, 'Splatted', zoals Pauly zegt - en ik vraag me af hoe je Splat-slijm uit je haar krijgt. Het ziet er stroperig uit.
3:15: DJ Suga Ray (geen band met de band Sugar Ray) blaast het flanellende, opgefokte publiek op met een mix van throwbacks, waaronder Shaggy's 'It Wasn'apost Me' uit eind 2000 (nog een anachronisme, -3 punten). Hij speelt de Clarissa legt het allemaal uit , in al zijn 'nah-nah-na-na-naa' glorie, als een stille montage van &apos90s materiaal als Des&aposree&aposs 'Je moet zijn' video en de O.J. Simpson-moordproces wordt afgespeeld op een groot videoscherm. 'Ik mis deze tv-programma's uit de jaren 90!' roept een vrouw naast me tegen haar vriendin. Ja dame, dat doen veel mensen, daarom is deze kavel al voor een kwart gevuld.
Hé, weet je welk shirt je absoluut nooit moet kopen? Deze. Niet voor de $ 32 waarvoor het verkocht werd, niet voor één dollar. De grap is niet eens logisch!
90s-Fest-DawsonsZelfs Andie McPhee zou dit shirt niet steunen, en ze was het slechtste 'Dawson's Creek'-personage aller tijden. (foto: Samantha Vincenty)
3:45: Coolio treedt op. Hij is erg hees, maar vastbesloten om het publiek te vermaken. Hij bracht ook een uitstekende saxofonist mee. Uiteindelijk levert Coolio 'Gangsta's Paradise', en het publiek gaat van luidruchtig kletsen over Bud Light Lime-a-Ritas naar gek worden. Iedereen gilt-rapt mee. Zoveel geschreeuw.
4:01: 'Pauly Shore, we hebben je hier nodig man.' De dj vraagt zich, net als ikzelf, af waar de presentator heen is. Ik heb hem maar één keer gezien. Probeert hij het 'Wezel' buiten zijn verplichtingen?
Tommy, Chuckie en Angelica van rugratten roem worden van backstage naar een promotietent begeleid. De bandleden van Tonic konden ongehinderd door de menigte slenteren, maar de Rugrats-mascottes worden MOBBED. Terwijl Tommy loopt, wordt al snel duidelijk dat de persoon in het kostuum beperkt zichtbaar is en twee festivalmedewerkers helpen hem overeind te blijven. De plaats van deze enorme, dronken uitziende baby die gewoon rondhuppelt, bezorgt me een diepe buiklach. Het is het eerste stukje humor dat ik de hele dag heb meegemaakt dat niet is aangetast door ironie of mijn eigen oordeel, en het voelt geweldig.
rugrattenSamantha Vincenty
trok seeley zingend voor zac efron
4:12: Ik vraag een stel of ze hier zijn om een bepaalde artiest te zien. De man haalt zijn schouders op en zegt nee, niet echt, terwijl zijn vriendin Naughty By Nature kwam opzoeken. Het blijkt dat ze rond mijn leeftijd zijn, dus ik vraag wat ze hiervan vinden. 'Nou, weet je,' zegt ze, gebarend naar een groep twintigers in heuptasjes met een broertje in een Clinton/Gore &apos92-shirt (ter plaatse te koop), 'het is een soort tekenfilm van wat de &apos90 eigenlijk was. , maar het is leuk. Meestal maakt het me gewoon blij dat de &apos90s voorbij waren. Ik heb toen veel stomme dingen gedaan.'
4:32: De sombere lucht ziet er met de minuut onheilspellender uit. Perez Hilton heeft het podium betreden om te pluggen Vol huis! De musical, waarin hij Danny Tanner speelt, en om Lisa Loeb voor te stellen. Terwijl Lisa haar strummy folk begint te spelen, herinner ik me dat ik thuis luid mee kan zingen met haar grote hit als ik dat wil. Dus nee, ik blijf niet.
Sterren en hun look-alikes van stripfiguren uit de jaren 90
