Monsta X experimenteert met gedurfde nieuwe geluiden op het album 'Take.2 We Are Here'

Monsta X is terug en experimenteert met een aantal gedurfde nieuwe geluiden op hun nieuwste album, Take.2 We Are Here. Het album wijkt af van het gebruikelijke geluid van de groep, maar ze doen het feilloos. De jongens tonen hun veelzijdigheid en bereik met deze release, en het zal oude en nieuwe fans zeker bekoren.

Mag Frances

Starship-entertainment

In K-pop zijn er bepaalde concepten of geluiden die sommige groepen onderscheiden van andere. Dan zijn er mensen die zichzelf uitdagen met iets compleet nieuws voor hun comebacks. En dat is wat Monsta X deed op maandag (18 februari), toen het Starship Entertainment-septet hun tweede studioalbum uitbracht, Take.2 We zijn er.

Hoewel hun sterke, donkere uiterlijk samenvalt met hun typische baszware EDM en rock-geïnspireerde geluiden, gaan Shownu, Minhyuk, Wonho, I.M., Hyungwon, Kihyun en Joohoney behoorlijk experimenteren op hun nieuwe project. Hun eerste single, 'Alligator', is een alarm op zich, dat de terugkeer van de jongens aangeeft. Geïnspireerd door hiphop, elektronica en pop neemt Monsta X de leiding op een direct aanstekelijke track. (Probeer 'alli-alli-alligator' maar eens uit je hoofd te krijgen.)

'Ghost' daarentegen is een griezelig, beklijvend nummer dat niet op zijn plaats zou klinken als themalied voor een horrortelevisieshow. Naast de betoverende enge productie, maakt Joohoney zich de track helemaal eigen dankzij de charismatische toon in zijn rap. Monsta X bewijst hun flexibiliteit om verschillende genres aan te pakken op hun langverwachte Steve Aoki-samenwerking, 'Play It Cool', die luisteraars trakteert op een complete house-banger.

'Het was iets unieks en een uitdaging voor ons', vertelde I.M. aan MaiD Celebrities over het nummer. 'Dit nummer was iets anders dan wat we gewend zijn te zingen als Monsta X. We vonden het nummer echter zo leuk en hebben ons best gedaan om er de perfecte harmonieën en geluiden voor te maken.'

Als we het tempo wat vertragen, komt 'No Reason' over als het meest pop-klinkende nummer op het album. Hoewel het misschien wat aan The Chainsmokers doet denken, kanaliseert het nummer de zachte kant van de groep en roept het een nostalgisch beeld van een mooie jongen op dat in tegenspraak is met hun gedurfde concept als groep. Verderop op het album leveren 'Give Me Dat', 'Turbulence' en 'Stealer' geluiden die zeer vertrouwd zijn voor Monbebe (Monsta X-fans): actievolle songprogressies met zware percussie aangevuld met krachtige rapverzen en zang.

Ondertussen draagt 'Rodeo', met zijn westerse filmintro, melodieën en beats die doen denken aan ouderwetse pakkende K-popsongs uit de &apos90s of &apos00s, waardoor het een opvallend feestnummer wordt. De energie is echter in tegenspraak met het laatste nummer op de plaat, 'Party Time', wanneer Monsta X de zaken vertraagt met een chill R&B-nummer. In dit geval is het een perfecte manier om een album af te sluiten dat figuurlijk vertelt over de verkenning van moderne geluiden door de groep.