Hallo jongens, MaiD Celebrities is terug met weer een geweldig interview. Deze keer praten we met Ashe, een alt-popzangeres die heeft geschreven voor enkele van de grootste namen in de industrie, waaronder Demi Lovato. Ashe is op zichzelf al een ongelooflijke artiest en we zijn zo opgewonden om met haar te praten over haar muziek, haar schrijfproces en hoe het is om een 'alt-pop girl' te zijn in de hedendaagse muziekscene.
Ruth Jiang
Met dank aan Ashe
De sprong maken van zanger naar soloartiest is een prestatie die tegenwoordig steeds zeldzamer wordt. Fans van Whethan en Louis The Child zijn ongetwijfeld bekend met Ashe, die een grote rol heeft gespeeld in het memorabel maken van sommige van hun topnummers, maar het is vrij moeilijk om haar zomaar af te doen als een prominente zangeres.
Onlangs tekende Ashe bij Mom+Pop, de thuisbasis van artiesten als Flume en Alina Baraz. Daar bracht ze haar debuutsingle uit: het rauwe, tekstgedreven Used to It, een druppel pure zonneschijn in popvorm.
We spraken hieronder met Ashe, waar ze aankomende projecten bespreekt en een meer diepgaande blik geeft op wat het betekent om solomuzikant te zijn.
Gewend aan (officiële video) door Ashe Aan VEVO .
Hoe ben je begonnen met muziek?
Ik had nooit gedacht dat ik 'in' de muziek zou zijn toen ik opgroeide, maar muziek was het enige juiste in mijn leven. Ik solliciteerde naar het Berklee College of Music, kreeg een studiebeurs en keek nooit meer achterom. Ik wist niet dat ik het in me had om artiest te zijn. Ik dacht misschien 'songwriter', maar ik studeerde bigbandschrijven en produceren op school. Het was & apost totdat ik begon te zingen op mijn eigen demo's in Nashville dat ik de ballen groeide om artiest te worden. Toen nam deze geweldige underground deep house producer Ben Phipps contact op en hij wilde dat ik op een van zijn tracks zou zingen. Destijds was de rol van een functie een bubbel die nog niet was gesprongen, dus ik had zoiets van: ik ga hier aan beginnen voordat iedereen begint met spelen - weet je, zoals het YouTube-ding waar het nu echt moeilijk is om ontdekt te worden in vergelijking met voorheen.
Dus ik dacht, voordat functies zoals YouTube worden, ga ik mijn weg naar binnen vinden en [Alive] was het eerste nummer waarop ik mijn naam zette. Ik begon de hele tijd naar Chicago te rijden, naar elektronische topnummers, het laatste genre waarin ik me ooit had voorgesteld. Hier ontmoette ik Whethan en Louis The Child. Dat was het einde van het leven zoals ik het kende. Er was daar een totale underground muziekscene, met dj's en deze coole popjongens. Ik heb daar mijn nieuwe familie gevonden. Toen begon ik gewoon te proberen het te doden. En ja, vanaf daar is alles gewoon veranderd.
Wat zijn je kleine doelen en grote doelen voor nu?
Ik weet niet of ik grote doelen heb. Ik ben een groot voorstander van het nemen van de volgende juiste stap. De volgende juiste stap een paar maanden geleden was tekenen bij Mom+Pop, een platenlabel waar ik naar opkeek en die ik volledig bewonder omdat ze zulke coole, interessante en authentieke artiesten hebben. Dus dat was de volgende juiste stap en het was niet eens dat ik een doel had om bij een platenlabel te tekenen, het was gewoon een kans om me op weg te helpen. Natuurlijk zou ik graag willen zeggen dat ik succesvol wil zijn, optreden bij de Grammy's, de wereld rondreizen, maar ik wil vooral gewoon blijven schrijven en muziek maken die mensen echt begrijpen en waar ze van houden.
Ik ga eind oktober op tournee met Whethan en daarna ga ik op tournee om Louis The Child te ondersteunen, dus nogmaals, live spelen is een surrealistisch gevoel. Ik heb letterlijk non-stop geschreven. Ik ben naar L.A. gereden (ik woon momenteel in San Diego) maar ik verhuis naar L.A. wat de volgende juiste stap voor mij is, iets waar ik nog nooit van heb gedroomd. Ik ga minstens twee keer per week naar schrijfsessies. Ik heb zoveel geschreven, het zijn net therapiesessies. Dus de volgende EP - het komt waarschijnlijk laat in de herfst en dan een album in het nieuwe jaar - is een totale studie van de menselijke conditie en relaties. Ik heb geworsteld met zelftwijfel en depressie en [deze projecten] zijn als een weerspiegeling van mezelf en hoe ik naar de wereld kijk. Het wordt krap.
Wat hoop je dat luisteraars zullen meenemen van je muziek en je live zien?
Me live zien... Ik hoop een nieuwe beste vriend te vinden, op een rare manier. Ik hou van grappen maken en rondhangen op het podium, om de mensen die voor me staan te leren kennen. Ik hoop dat mensen voor de liveshow weggaan met de gedachte: Ashe is mijn homegirl en dat we elkaar begrijpen. En ik begrijp dat niet iedereen het zal begrijpen, maar ik hoop gewoon dat ik wat homies maak tijdens de tour. Wat betreft de muziek en wat mensen eruit zullen halen, ik denk dat ik echt veel moeite heb gehad toen ik opgroeide en me alleen voelde in mijn onzekerheden en mijn depressie en veel van dat soort dingen. Ik hoop dat mensen zich gaan verbinden. Ik bedoel, aan het eind van de dag schrijf ik deze muziek voor mezelf en dit is mijn passie als ik deze liedjes schrijf, in zekere zin van mij en voor mij. Ik hoop dat mensen het echt zullen begrijpen alsof ze niet alleen zijn. Ik weet het niet, ik heb me vaak alleen gevoeld in het leven en sommige van de artiesten waar ik naar opkijk, zoals Carole King en Stevie Nicks, deze mensen gaven me het gevoel dat ik een verschil kon maken in deze wereld, dat ik geweldig ben . Ik wil mensen een geweldig gevoel geven.
Wie zijn enkele van je droommedewerkers?
Dat is zo moeilijk. Dus John Mayer is als mijn koning en mijn man weet helemaal dat ik hals over kop voor John Mayer ben. Het is hilarisch. Dus hij zou een gedroomde collab zijn. Ook Justin Vernon, Bon Iver - hij is een enorme, enorme inspiratiebron. Lana Del Rey, en natuurlijk Calvin Harris zou ook een enorme droom zijn.
laat het castleden schijnen
Wat voor soort geluid zal je aankomende album hebben en waar denk je dat je geluid in de nabije toekomst zal zijn?
Er gebeurt veel op dit nieuwe album. Ik zou mezelf beschouwen als een alt-popmeisje omdat het absoluut niet in het midden ligt. Ik klink zeker niet als Taylor Swift of Katy Perry. Ik ben zeker meer in de indiewereld. Ik vind dat er veel rare geluiden zijn. We waren bijvoorbeeld aan het rommelen met Indiase muziek. Mijn roots bij Berklee lagen in swingmuziek, componeren voor bigbands, dus erg orkestrale en filmachtige dingen. Dus dat is een soort EP, het zal elementen van jazz bevatten en natuurlijk elektronische productie. Maar het zal ook veel live instrumenten bevatten, veel echte gitaar, drum, bas. Ik toer met een trompettist en hij staat ook op een aantal tracks. Het wordt een coole mix van alt-rock, jazz, pop.
Wat zijn enkele van de moeilijkste dingen aan songwriting en artiest zijn?
Ik denk dat het beste deel van het schrijven van liedjes ook het moeilijkste is, om volledig kwetsbaar te zijn en jezelf volledig bloot te geven. Of je nu alleen in een kamer zit met een piano of dat je in een kamer zit met andere schrijvers. Er is een eerlijkheid die je tegenover jezelf moet hebben. Het is soms zowel een kracht als een zwakte. Ik heb net mijn eerste songwriting-cut in de popwereld gehad en Demi Lovato heeft het vorige week net uitgebracht. Het heet You Don't Do It For Me Anymore, en dat nummer was een therapiesessie.
Er waren vier schrijvers in de kamer en ik denk dat dat lied voor ons allemaal een therapiesessie was. Het te zien krijgen uitgevoerd door een meer dan levensgrote artiest, althans voor mij, en zo iemand je woorden te zien zingen, is volkomen krankzinnig. Ik weet het antwoord op die vraag niet helemaal. Ik ben een soort van overal aan het schrijven. Meestal schrijf ik voor mezelf, de meeste andere sessies met andere schrijvers zijn voor mijn project, maar dat was voor een kamp dat mijn uitgevers hadden opgezet. Het was een beetje alsof een nummer niet werkt voor mij of als een nummer logisch is voor een artiest en het verhaal dat ze proberen te vertellen... We proberen allemaal verhalen te vertellen, dat is alles wat we doen. aan het doen. Ik schrijf voor iedereen.
De beste nummers van 2017 (tot nu toe!):
