Robyn biedt het perfecte popreservaat tijdens de honingtour in NYC: recensie

Robyn is een krachttoer. Het valt niet te ontkennen dat Robyn een popkrachtpatser is. En, gelukkig voor ons, vereert ze ons met haar aanwezigheid op haar Honey Tour. De tour, die gisteravond van start ging in Brooklyn Steel in NYC, was ronduit spectaculair. Vanaf het moment dat ze het podium betrad, was het duidelijk dat Robyn de touwtjes in handen had. Ze beheerste het publiek met gemak en bracht hits als 'Dancing on My Own' en 'Honey' uit. Maar het was niet alleen haar krachtige stem die ons betoverde, het was ook haar aanwezigheid op het podium. Ze straalde zelfvertrouwen en charisma uit, waardoor het onmogelijk was om niet elke beweging van haar te bekijken. Maar misschien wel het meest indrukwekkende aan het optreden van Robyn gisteravond was de manier waarop ze erin slaagde een gevoel van intimiteit te creëren in zo'n grote zaal. Ondanks het feit dat ze optrad voor een zaal vol mensen, gaf ze ons allemaal het gevoel dat we de enigen in de zaal waren. Dat is een waar teken van een meesterartiest. Als je de kans hebt om Robyn te zien op haar Honey Tour, mis het dan niet. Het is echt een ervaring die je niet zult meemaken

Jake Viswanath

Burak Cingi, Getty Images

vijfde harmonie versus kleine mix

Concerten zouden een veilige plek moeten zijn (en zijn dat in de meeste gevallen ook) waar zowel fans als informele bezoekers stress kunnen loslaten en zich kunnen verliezen in de muziek. Misschien omarmt geen enkele artiest dit concept meer dan Robyn. Op een bepaald moment tijdens haar Honey Tour-stop in Barclays Center in Brooklyn op 19 juli, terwijl ze Dancing On My Own zong, stopte de muziek volledig - maar het publiek bleef het anthemische refrein zingen, woord voor woord, verenigd door de all- te veel voorkomend gevoel om de pijn weg te dansen. Robyn nam het allemaal met trots in zich op en omhelsde zichzelf voordat die kloppende beat weer begon.

Taylor Swift gaat naar het bal

De Zweedse popsensatie voelde zich lange tijd ondergewaardeerd binnen de popsfeer, ook al heeft ze het ambacht van koortsachtige electropop geperfectioneerd die je zowel laat huilen als dansen, en haar invloed is te horen bij de jongere popartiesten van vandaag ondanks Robyns (frustrerende) gebrek van Aanplakbord hitlijsten. Maar tijdens de Honey Tour heeft ze haar verdiende loon gekregen, vooral gezien het feit dat dit eigenlijk de tweede NYC-stop van de tour was, na een headline-show in Madison Square Garden in maart.

The Honey Tour voelt, net als het album dat het ondersteunt, los en zacht aan, met momenten van sudderende emotie en bijna religieuze catharsis. Maar als geheel is het onberispelijk gemaakt en onberispelijk gestructureerd om te voelen als zowel een groots evenement als een intieme avond met vrienden, met Robyn als de koesterende leider van het peloton. De show speelt als het sonische verhaal van een avondje uit: de langzame verbranding van opener Send to Robin verandert onmiddellijk in het hypnotiserende Honey is de pulserende kalmte voor de storm, voordat de glinsterende hits Indestructible en Hang With Me, elk met wat toegevoegde jaren '70 groove , zet de boel op scherp.

Robyn in Overleg - Los Angeles, CA

Michael Tullberg, Getty Images

Naarmate de show vorderde, werden de kenmerkende bewegingen van Robyn steeds levendiger en bombastischer, en ze gooide het echt neer tijdens Between the Lines en Love Is Free, de keiharde clubpiek. Toen kwam de emotionele catharsis van de nacht: een driedubbele klap van Dancing On My Own, Missing U en Call Your Girlfriend, waarin hart en ziel van deze schrijver zijn lichaam verlieten en vervolgens terugkeerden, bedekt met tranen en glitter.

toonhoogte perfect 2 jordan rodgers

De toegiften van de show werden gespeeld als de langzame comedown van een losbandig avondje uit terwijl de club blijft pompen, alleen een beetje zachter. De tweede toegift ging in op de angstige gedachten die altijd om 4 uur 's nachts opkomen, met de beklijvende electroballad Human Being en afsluiter Who Do You Love? zijnde de meest ingetogen emotionele momenten van de show.

De titel van het laatste nummer van de avond is meestal een moeilijke vraag om te beantwoorden, maar Brooklyn reageerde snel: jij!, iedereen schreeuwde naar Robyn op bijna oorverdovende geluidsniveaus. Dat is goed, want ik hou ook van jou, antwoordde ze met een vrolijke grijns op haar gezicht. Het was een van de weinige dingen die ze die avond tegen het publiek zei, maar het was alles wat nodig was. Robyn bewees op het podium dat ze door haar muziek een band met mensen heeft gevormd die anderen alleen maar zouden willen repliceren. Nu hoeft ze het alleen maar met hen uit te dansen.